W maju znów zaskoczyła nas wiadomość, że organizuje się wojsko. Co to za wojsko? W końcu wyjaśniło się, że to polskie wojsko. [...] Uśmiechała mi się droga do Polski, do tej Polski wytęsknionej, wyśnionej po nocach i wreszcie powrót do niej realny. [...] Opanowała mnie tylko radość, którą psuło to, że jeszcze może się coś stać, że jeszcze mogą cofnąć decyzję, że jeszcze mogą odwołać, że jeszcze mogę zostać, aby zachwycać się tajgą, a ja przecież tych zachwytów miałem już dosyć; naprawdę dość.
[Ze wspomnień Władysława Zakrzewskiego]
Ta książka powstała z potrzeby zrozumienia doświadczeń ludzi, którzy zaciągnęli się do wojska, jakie tworzono od 1943 roku w Sielcach nad Oką. Opowiada historię głosami dziewięciu jego żołnierzy - szeregowych, podoficerów, oficerów polityczno- -wychowawczych: Bolesława Dańko, Józefa Dubińskiego, Józefa Franczaka, Stanislawy Kubiak, Romana Marehwickiego, Jana Proroka, Andrzeja lleya, Daniela Rudnickiego i Wacława Zakrzewskiego.
Ich wspomnienia, pochodzące z Archiwum Wschodniego Ośrodka KARTA oraz z kolekcji osobistej pułkownika Józefa Margulasa znajdującej sie w Zbiorach Specjalnych Centralnej Biblioteki Wojskowej, zostaly wzbogacone komentarzem historyka, który kreśli szerszy kontekst zdarzeń, porządkuje i tłumaczy to, co dla czytelnika mogloby być niejasne z lektury samych tylko relacji. Książka odwoluje się do rzeczywistych ludzkich decyzji i emocji, nie poprzestaje na opisie struktury, kolejnych stoczonych bitew ani na charakterystyce tych, którzy to wojsko organizowali. Stara się pokazać drogę zwyklych ludzi, którzy w tamtym czasie znaleźli sie w szeregach tego wojska: jak i dlaczego do niego trafili. jak stawali się żołnierzami, co o tym wojsku myśleli.
